نهِ ده

شاید و ناگهان دلم ما رو بخدا کند

خسته ز آدمی هوس کربلا کند

شاید و ناگهان به نسیم رخ نگار

این رو سیه برقصد، دفع بلا کند

شاید و ناگهان به خفا عارفان حق

از لرزش زمین، همه ترک صلا کند

شاید و ناگهان به صدای عزیز ما

عالم بگیرد و همه را مبتلا کند

شاید و ناگهان به ظهور ملیح یار

ای عاشقان قیام، به دو نیا ندا کند

شاید و ناگهان همه اسرار راه را

با یک کرشه به جهان برملا کند

شاید و ناگهان، همه مردان عشق را

با  یک نگاه خود،  سبب مدعا کند

شاید و ناگهان ز جهان رفتگان را

با گوشه چشم خود ، به قیامش صدا کند

شاید وناگهان ز بساط انیس ما

یک دم صدا بزند، زتنم سرجداکند